Sjollema tekende het liefst met krijt. Hij hield van het diepe zwart van het materiaal en hij tekende in kleine boekjes die gemakkelijk in zijn jasje pasten. Later tekende hij ook met balpen, maar meer omdat hij het toevallig op zak had, dan uit voorkeur. De meeste tekeningen waren in de eerste plaats notities, zijn manier van kijken, het tegelijkertijd doorgronden en vastleggen van de vorm. Die vorm trof in negen van de tien gevallen mensen. Zijn tekeningen van geportretteerden hebben grote aandacht voor het eigenen van het individu, de specifieke atmosfeer. Daarom zijn vooral zijn tekeningen zo verscheiden. Er is een duidelijk onderscheid te maken tussen snelle notities en meer uitgewerkte grote tekeningen die hij in opdracht maakte, of als zorgvuldige voorstudie voor een schilderij. In Sjollema’s tekeningen is een ontwikkeling te zien naar toenemend reductie en expressiviteit. Dit is vooral te zien in zijn houtskooltekeningen van jonge kunstenaars met wie hij in zijn late jaren veel contact had. Zijn tekeningen zijn in deze fase van zijn leven ontdaan van iedere sierlijkheid of behaagzucht. Het zijn portretten van grootse, waardige in zichzelf gekeerde figuren, de afsluiting van een oeuvre dat zeventig jaar bestrijkt.